Na przestrzeni wielu dotychczasowych lat pracy, podczas których mutyzm wybiórczy zajmował czołowe miejsce w moim życiu zawodowym, spotkałam się z licznymi wyrazami wdzięczności za pomoc, której wraz z Zespołem udzielam w Poradni Terapii Mutyzmu ”Mówię”.
Najczęściej dzwonią rodzice, którzy już po zakończonej terapii dziecka, a niekiedy całej rodziny, nadal czują, że niegdyś odwiedzane przez nich miejsce wciąż może być źródłem pomocy. Zaufana relacja zbudowana podczas zmagań z mutyzmem wybiórczym utrzymuje się jeszcze przez długie miesiące, a nawet lata.
Zakończenie procesu terapeutycznego może mieć miejsce w różnych okolicznościach. Najczęściej następuje, gdy w wyniku oddziaływań terapeutycznych dziecko posiadło siłę i kompetencje, by samodzielnie lub z pomocą najbliższych dorosłych osób radzić sobie w codziennym funkcjonowaniu w obszarach, które przed terapią zakłócały jego harmonijny rozwój.
Niekiedy zakończenie terapii odbywa się z inicjatywy rodziców, którzy uznają, że z różnych powodów (np. losowych, zdrowotnych, czasowych, finansowych) nie będą w stanie kontynuować terapii. Rezygnacja z kontynuowania terapii bywa także podyktowana trudnościami, które uniemożliwiają osiąganie oczekiwanych i dostatecznie szybkich rezultatów terapii. Bardzo często sukces terapeutyczny jest rozumiany przez rodziców jako wywołanie mowy u dziecka w sytuacjach, w których dotychczas milczało. Jednym z celów pracy z rodzicami jest pokazanie na czym polega sukces ich dziecka. Jest nim nie tylko mówienie, ale także wiele niewerbalnych zachowań, które prowadzą do mówienia, m. in. większa otwartość, umiejętność dokonywania wyboru, komunikowanie swojego sprzeciwu, uśmiech, kontakt wzrokowy, jedzenie i picie w towarzystwie innych osób i wiele innych. Celem pracy z rodzicami jest również uświadomienie im, że w toku terapii mogą występować okresy słabszych postępów, a wręcz kryzysów, mogących budzić w rodzicach rozczarowanie, frustrację, a w dzieciach niechęć i zmęczenie. Ważne jest, by w trudniejszych okresach otwarcie mówić terapeucie o swoich wątpliwościach, uczuciach i frustracjach.
We wszystkich tych przypadkach, bardzo istotne jest, aby przygotować dziecko do sytuacji zaprzestania terapii, minimum 3 sesje terapeutyczne wcześniej. Ostatnie sesje są wtedy prowadzone w taki sposób, aby dziecko w późniejszym czasie w możliwie najmniejszym stopniu odczuło brak terapii. Celem końcowych konsultacji z rodzicami jest podsumowanie postępów dziecka, wyposażenie w wiedzę i kontakty do specjalistów, do których będą mogli się zgłosić w razie trudnych momentów, a także opracowanie strategii oddziaływań na czas pozbawiony terapii.
Niezależnie od powodów zakończenia terapii pragniemy dawać naszym Klientom możliwość ponownej systematycznej lub doraźnej współpracy, np. w sytuacjach trudnych mogących budzić zastanowienie lub lęk rodziców o dziecko. Najczęściej rodzice zgłaszają się do nas, gdy w życiu ich rodzin następują zmiany mogące zachwiać poczucie bezpieczeństwa dzieci, np. przeprowadzka, zmiana szkoły, przekroczenie kolejnego progu edukacyjnego, trudne wydarzenia losowe. W takich sytuacjach bardzo korzystnym rozwiązaniem są konsultacje telefoniczne lub za pośrednictwem Skype’a.
Wszystkim podopiecznym i rodzicom pragnę gorąco podziękować za zaufanie, które jest podstawą pomocy psychologicznej i psychoterapii oraz zaprosić do dalszej współpracy.
Barbara Ołdakowska-Żyłka
Niniejszy artykuł jest chroniony prawami autorskimi przez Poradnię Terapii Mutyzmu „Mówię!”. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Tagi:
Jaki mutyzm wybiórczy? Przecież mówi w gabinecie
2018-11-12
Jaki mutyzm wybiórczy?! Przecież mówi w gabinecie…, czyli o pułapce diagnostycznej
Książkowy obraz mutyzmu wybiórczego wydaje się być dość prosty i klarowny – w niektórych sytuacjach społecznych dziecko mówi, a w niektórych milczy. Świadomy istnienia takiego zaburzenia specjalista (np. psycholog, lekarz, logopeda) zapewne szybko zorientuje się, że dziecko, które nie mówi podczas spotkania boryka się z jakąś trudnością, być może z mutyzmem wybiórczym lub innym zaburzeniem.
Należy jednak pamiętać o tym, że „algorytm” milczenia u niektórych dzieci niekiedy odbiega od jego klasycznego obrazu. Niektóre dzieci z mutyzmem wybiórczym dość szybko znajdują poczucie bezpieczeństwa w gabinecie specjalisty i nawiązują z nim przyjazny kontakt werbalny, szczególnie jeśli towarzyszy im wspierający rodzic, a spotkanie jest zaaranżowane w przyjaznej atmosferze.
Ponadto, to że dziecko z mutyzmem wybiórczym mówi ze specjalistą w gabinecie nie oznacza całkowitego wycofania się tego zaburzenia. Wszak celem terapii jest to, aby dziecko mówiło swobodnie we wszystkich obszarach funkcjonowania: w domu, szkole/przedszkolu, w sklepie, podczas spotkań rodzinnych i uroczystości, a przypadku dorosłych – w bardziej oficjalnych okolicznościach, np. podczas rozmowy kwalifikacyjnej.
Podsumowując, pamiętajmy, że dziecko mutyzmem wybiórczym może mówić w gabinecie specjalisty, nawet w bezpośrednim kontakcie. Diagnostyczna jest bowiem obecność wybiórczości milczenia i mowy, a nie milczenie w z góry określonych sytuacjach. Dziecko, które rozmawia ze specjalistą może zarazem milczeć podczas pobytu w grupie przedszkolnej, a w gabinecie logopedy nawiązać doskonały, otwarty kontakt.
Barbara Ołdakowska-Żyłka
Niniejszy artykuł jest chroniony prawami autorskimi przez Poradnię Terapii Mutyzmu „Mówię!”. Wszelkie prawa zastrzeżone
Tagi:
Rodzice pytają…
2019-08-06
Rodzice pytają…
Rodzice, którzy zgłaszają się po pomoc do specjalistów z Poradni Terapii Mutyzmu „Mówię” chcą uzyskać odpowiedzi na wiele nurtujących ich pytań. Podczas początkowych konsultacji zaznajamiamy ich z metodą pracy naszej Poradni, której jednym z priorytetów jest dostosowywanie metod terapii do zasobów dziecka i rodziny, wykorzystywanych w zmaganiach z mutyzmem wybiórczym. Rodzice dowiadują się także, że na wiele pytań nie można udzielić wprost jednoznacznych odpowiedzi. Bardzo często okazuje się, że odpowiedzi tych szukamy wspólnie podczas kolejnych konsultacji. Każde z dzieci i każda z rodzin jest bowiem inna – inna jest głębokość zaburzenia, inne są style funkcjonowania rodzin, inne są zasoby każdej z nich.
Co i jak powiedzieć paniom w przedszkolu na temat trudności dziecka?
Dlaczego dziecko nie mówi?
Czy zrobiłam/em coś złego co sprawiło, ze dziecko milczy?
Kiedy moje dziecko zacznie mówić?
Co konkretnie mam zrobić żeby dziecko zaczęło mówić?
W jaki sposób aranżować kontakty społeczne dziecka?
Jak długo dziecko powinno zapraszać dzieci z przedszkola do domu?
Czy i w którym momencie zdecydować się na zmianę przedszkola/szkoły?
Co zrobić żeby w przedszkolu dziecko jadło i chodziło do toalety?
Jaki nauczyciel będzie najlepszy dla mojego dziecka?
Czy dziecko ma powtarzać którąś klasę i czy skorzystać z możliwości odroczenia obowiązku szkolnego?
Czy i gdzie można dostać bezpłatną pomoc?
Kiedy od dziecka wymagać, a kiedy mu „odpuścić”?
Jak mogę pomóc dziecku podczas występów i uroczystości?
Jak reagować, gdy ktoś pyta o powody milczenia dziecka?
Jak moje dziecko poradzi sobie w szkole?
Czy włączyć do terapii leki?
Co zrobić kiedy dzieci w szatni pytają dlaczego dziecko nie mówi?
W toku terapii rodzice bardzo często samodzielnie znajdują odpowiedzi na większość pytań. Stanowią one stałe źródło inspiracji do tworzenia nowych form pracy terapeutycznej z mutyzmem wybiórczym. Dotychczasowe działania Poradni koncentrowały się wokół następujących formach wsparcia terapeutycznego: - konsultacje,
- terapia indywidualna
- terapia grupowa dla dzieci z warsztatami psychoedukacyjnymi dla rodziców
- szkolenia dla specjalistów,
- szkolenia dla rodziców,
- wczasy terapeutyczne,
- wakacyjne turnusy terapeutyczne.
Niniejszy artykuł jest chroniony prawami autorskimi przez Poradnię Terapii Mutyzmu „Mówię!”. Wszelkie prawa zastrzeżone.