Mutyzm

 

Szkolenia poświęcone mutyzmowi wybiórczemu są w naszej Poradni prowadzone od lat. Przez ten czas z naszej wiedzy i doświadczenia skorzystały setki specjalistów, a także rodziców, którzy postanowili poznać mutyzm wybiórczy w najmniejszych szczegółach. Podczas szkoleń uczestnicy dowiadują się, że mutyzm wybiórczy, wbrew stereotypom, wcale nie jest zaburzeniem rzadkim lub trudnym do zidentyfikowania.

 

Dowodem na to są reakcje uczestników, z których ust często padają stwierdzenia:

„Jak chodziłam do szkoły, to w mojej klasie była właśnie taka dziewczynka”

„Opis tego dziecka przypomina mi mnie samego. Też rozmawiałem w szkole tylko z wychowawczynią i to na osobności. Wtedy nikt nie wiedział, że to jest zaburzenie, które trzeba leczyć. Najbardziej pomogła mi właśnie ona”

„Podobno w równoległej klasie mojego syna jest dziewczynka, która nic nie mówi, choć jest bardzo zdolna, najlepsza z matematyki”

„Moja bratanica, jak przyjedzie w gości, to pierwsze co zrobi to usiądzie sama w kąciku i będzie wszystkich obserwowała, dopóki mama nie weźmie ją za rękę i pomoże przywitać się z ciociami i wujkami.

 

Spostrzeżenia te dowodzą, że mutyzm wybiórczy to zaburzenie, z którym zmagają się nie tylko współczesne dzieci, ale także doświadczyły go osoby, które swoje dzieciństwo już dawno mają za sobą. Trudne doświadczenia dorosłych już osób z mutyzmem wybiórczym niosą bardzo silną przestrogę dla opiekunów.

„Dziecko z mutyzmem bardzo często nie jest w stanie poprosić o pomoc. To dziecko, które w przedszkolu/szkole nie sprawia większych kłopotów. Pozostawione samo sobie z doskwierającymi je trudnościami, nie rozwija się prawidłowo, a jego życiem zaczyna kierować lęk”.

 

Ogromną siłą szkoleń jest bezpośrednia wymiana doświadczeń oraz wspólne szukanie najlepszych rozwiązań pomocowych dla konkretnego dziecka, pod okiem specjalistów z zakresu mutyzmu wybiórczego. Żeby jednak budować system pomocy dla innych, warto zadbać także o siebie jako rodzica/nauczyciela/specjalistę. W rozmowach z rodzicami często wybrzmiewa refleksja na temat siebie i swojej roli w byciu rodzicem dziecka z zaburzeniem lękowym. Rodzice opowiadają, jak intensywnie musieli pracować nad własnymi słabościami, czy niekiedy mylnymi przeświadczeniami na temat tego zaburzenia, by w pełni poczuć moc rodzica wspierającego, znającego potrzeby swojego dziecka i umiejącego zaspokoić je w adekwatny sposób.

Oby jak najwięcej rodziców i specjalistów było świadomych jak ważną rolę odgrywają w pokonywaniu milczenia przez dziecko.

 

Barbara Ołdakowska-Żyłka